Kontekst badania
Zakażenia związane z opieką zdrowotną (HAI – hospital-associated infections) stanowią poważne obciążenie dla systemów opieki zdrowotnej. Mimo stosowania standardowych procedur dezynfekcji, znaczna część powierzchni szpitalnych może pozostać skażona. W obliczu rosnącego zagrożenia ze strony wielolekoopornych drobnoustrojów (MDROs) oraz wyzwań, jakie ujawniła pandemia COVID-19, wzrosło zainteresowanie technologiami „bezdotykowymi”, w tym dezynfekcją światłem ultrafioletowym (UVL), jako uzupełnieniem konwencjonalnych metod czyszczenia.
Cele i hipotezy
Celem badania była ocena skuteczności różnych technologii dezynfekcji światłem UV (zarówno UV-C, jak i pulsacyjnym światłem ksenonowym – PX-UV) w redukcji zakażeń szpitalnych w różnych warunkach opieki zdrowotnej. Hipoteza zakładała, że stosowanie UVL jako elementu uzupełniającego konwencjonalną dezynfekcję może znacząco obniżyć częstość występowania HAI.
Metody badawcze
Przeprowadzono systematyczny przegląd literatury zgodnie z wytycznymi PRISMA. Wyszukiwania dokonano w bazach PubMed, Web of Science i Scopus do lipca 2023 roku. Uwzględniono 25 badań (obserwacyjnych i eksperymentalnych), które oceniały wpływ zastosowania UVL na występowanie HAI. Wykluczono badania skupiające się wyłącznie na skażeniu środowiskowym lub nieposiadające wystarczających danych.
Rezultaty badań i ich interpretacja
Zidentyfikowane badania wskazują, że zarówno PX-UV, jak i UV-C mogą skutecznie obniżać wskaźniki zakażeń, zwłaszcza w przypadku Clostridioides difficile, VRE i MRSA. Przykładowo: PX-UV pozwoliło na redukcję CDI nawet o 70% w intensywnej terapii (np. badania Nagaraja, Levin, Vianna). UV-C również wykazało skuteczność, szczególnie w połączeniu z innymi metodami kontroli zakażeń (np. Pegues, Murphy). Wyniki były jednak zróżnicowane – niektóre badania nie wykazały istotnych statystycznie efektów (np. Attia, Brite). Zauważono także poprawę w redukcji ogólnych zakażeń, np. w długoterminowej opiece (badania Kovach, Napolitano).
Wnioski
Technologie dezynfekcji światłem UV wykazują potencjał w redukcji HAI, szczególnie w jednostkach wysokiego ryzyka i przy odpowiednio wysokim poziomie wyjściowym zakażeń. Największą skuteczność osiąga się, gdy UVL stosowane jest jako uzupełnienie złożonych strategii kontroli zakażeń. Rekomenduje się dalsze badania nad optymalizacją warunków użycia UVL, ich opłacalnością oraz skutecznością w różnych typach placówek.
Ograniczenia zakresu badawczego
Różnorodność projektów badań (brak jednolitości metodologicznej). Brak izolacji efektów UVL od innych interwencji (np. wdrożenie nowych protokołów higienicznych równocześnie). Niekiedy małe grupy pacjentów lub brak danych liczbowych. Brak danych nt. kosztów wdrożenia i trwałości efektów. Potrzeba większej liczby badań randomizowanych i długoterminowych.
Artykuł opublikowano w Journal of Hospital Infection.